Filip Bellinck

Communicatiemedewerker

Een leven lang Erasmus+

Toen ik studeerde bestond het Erasmusprogramma nog niet. Ik begon te werken in 1987, exact het jaar dat Erasmus het leven zag. Ik kan dan ook geen concrete Erasmuservaring voorleggen, maar wel een jarenlange ervaring in het Erasmus+ Nationaal Agentschap

De eerste jaren zocht ik in mijn loopbaan wat mijn weg, maar in mijn achterhoofd wist ik zeker dat ik iets wou doen met ‘talen’.

Op een dag leerde ik heel toevallig een collega kennen op de pendeltrein tussen Gent en Brussel. Ze werkte voor LINGUA, een zusterprogramma van Erasmus, maar dat zich toespitste op het talenonderwijs. Toen ze me vertelde wat ze zoal deed, antwoordde ik: “Maar dat is exact wat ik wil doen!”.

Er was niet onmiddellijk een vacature in het zicht, maar gelukkig werd in die periode Erasmus vervangen door het meerjarig programma Socrates. Erasmus was tot dan uitsluitend een verhaal geweest van het hoger onderwijs, maar met Socrates werd dat uitgebreid naar het basis- en secundair onderwijs. Dat betekende meer aanvragen, meer dossiers, en dus ook nood aan extra mankracht op het Nationaal Agentschap.

Ik stelde mij kandidaat en blijkbaar was mijn enthousiasme aanstekelijk, want ik kreeg de job.

Blijkbaar beantwoordde de uitbreiding van het Socrates-programma naar het basis- en secundair aan een reële nood want het aantal projectaanvragen steeg de eerste jaren pijlsnel.

We organiseerden in die tijd ook tal van contactseminaries. Dat was niet alleen een leuke variatie op het administratieve dossierwerk, dat gaf me ook de kans om in contact te komen met heel veel leerkrachten van alle nationaliteiten. Zuid-Europeanen, leerkrachten uit de Scandinavische en Angelsaksische landen, allemaal mensen waarmee ik waarschijnlijk nooit persoonlijk contact zou gehad hebben zonder mijn job. En al vlug kwamen er ook alle Oost-Europese landen bij.

Een paar jaar later kreeg ik de kans om me bezig te houden met de ‘Comeniusassistentschappen’. Jonge leerkrachten in spe konden toen een stage aanvragen in het land van hun keuze. Dat waren individuele dossiers, dus opnieuw kwam ik in contact met mensen die enthousiast uitkeken naar een ervaring in het buitenland. Mijn contacten met buitenlandse collega’s werden ook talrijker.

Het leuke was dat alle Nationale Agentschappen een maal per jaar samenkwamen voor de ‘matching meeting’ en ik dus ieder jaar naar een of andere hoofdstad kon gaan van een Europese lidstaat en daar mijn collega’s persoonlijk ontmoeten. Klap op de vuurpijl was toen ikzelf de matching meeting kon organiseren in Vlaanderen. Dat deed ik in Gent, want sommige collega’s waren wat uitgekeken op Brussel. Het mooie kader maakte veel indruk op de deelnemers.

Tijdens het schooljaar organiseerde ik info-meetings voor Vlaamse assistenten die zich klaarmaakten om naar het buitenland te vertrekken en voor gastscholen die een buitenlandse assistent gingen ontvangen. Zo leerde ik hen beter kennen en bleef het contact niet beperkt tot telefoons en mails.

Ook voor de ‘inkomende’ assistenten organiseerde ik een meeting. Opnieuw voor mij een gelegenheid om mensen van alle nationaliteiten te ontmoeten. Ondertussen waren er ook Turkse deelnemers bijgekomen. Altijd leuk om een Turkse leerkrachten Engels of Frans te ontmoeten, want de taal was dus geen probleem meer. Bovendien organiseerden we de meeting samen met onze collega’s van het Franstalige Nationaal Agentschap van België, waar ik op die manier een heel goede verstandhouding mee kon opbouwen.

Maar aan alles komt een einde en met het nieuwe Erasmus+ programma verdwenen de Comeniusassistentschappen samen met Comenius zelf. Ik wist niet wat de toekomst me ging brengen.

Gelukkig was er toen bij Epos iemand die dringend een medewerker zocht: de communicatieverantwoordelijke. Zij liet me meewerken aan de Epos-nieuwsbrief, de website en de samenstelling van het jaarlijkse Compendium, het overzicht van alle goedgekeurde projecten.

Na jaren louter administratief werk was het leuk om een meer afwisselende job te doen. Ik werk bij Epos trouwens nog steeds voor Communicatie en doe dat met veel plezier.

Ik denk dat zonder Erasmus+ en Epos mijn job een stuk eentoniger zou geweest zijn en ik ben blij dat ik heel veel verschillende dingen kon en kan doen.

Prettige verjaardag dus aan Erasmus+ en Epos.

 

Dank je wel Filip voor je mooie bijdrage en geniet nog verder van je job bij Epos in Team Communicatie.