Karine Nicolay – Coördinator EPALE & national coördinator European agenda for adult learning

Karine Nicolay werkte vanaf 1993 voor Wablieft, de Vlaamse krant in klare taal. In 2006 gaat ze als docent en medewerker maatschappelijke dienstverlening werken bij de Katholieke Hogeschool Kempen (later Thomas More). In 2015 werd ze EPALE-coördinator bij Epos. Sinds 2019 is ze ook nationale coördinator voor de Europese Agenda voor Volwasseneneducatie in Vlaanderen. In die rol startte ze met Lang Leven Leren.

Toen ik in begin jaren ‘90 bij Wablieft kwam werken, hoorde ik mijn collega’s vaak spreken over onze tegenhangers in Wallonië: ‘L’Essentiel. Zij waren al eens samen naar een conferentie over eenvoudige taal gegaan in Rome en dat heeft blijkbaar heel wat losgemaakt bij hen. Later werkten we ook samen in een project dat ondersteund werd door CERA. Het doel van dat project was om iedereen bewust te maken van het belang van klare taal, ook in brieven en documenten van organisaties en overheden. En ik herinner me ook nog een andere samenwerking met l’Essentiel. Wablieft schreef in opdracht van de staatssecretaris voor Armoedebestrijding de Armoedekrant: ‘Europa tegen Armoede’. L’Essentiel maakte een krant over hetzelfde thema in het Frans.

Maar de bal van onze samenwerking ging pas echt goed aan het rollen toen we samen in een Europees project wilden stappen. Jammer genoeg konden er geen 2 Belgische organisaties tegelijk in een Europees partnerschap zitten. Wablieft was de aanvrager van het project en daarom viel l’Essentiel uit de boot. Dat was erg jammer, want we leerden veel door het project. Het was een ‘Grundtvig learning partnership and easy-to-read and plain language’. Dat is de voorganger van het huidige Erasmus+-programma. In dat project konden we kennismaken met andere ‘klare taal’-initiatieven in Europa. Zo gingen we samen op bezoek bij The Plain English Campaign in Groot-Brittannië. Ook Eenvoudig Communiceren in Nederland (OKEE-krant) leerden we kennen. We bezochten de Zweedse (8sidor), Deense (Overblik) Noorse (Klartale) en Finse (LLbladet en Selkouutisett) kranten in eenvoudige taal. Dat was heel verfrissend. Alle uitdagingen waarmee wij te maken kregen, kenden zij ook. Het was interessant om te ontdekken welke oplossingen zij daarvoor hadden. Alhoewel onze collega’s van l’Essentiel niet mee konden op bezoek, hielden we hen wel altijd op de hoogte en deelden we de resultaten van het project.

Deelnemen aan de Grundtvig-project had grote gevolgen. Op dat moment was er een herstructurering bij de uitgever van de Wablieft-krant, het Vocb (de vorige naam van Vocvo, de organisatie waarvan Wablieft een deel is). We moesten een plan voor de toekomst maken, want die stond op het spel. Door alles wat ik gezien had, kreeg ik het idee om Wablieft uit te bouwen. De basis bleef de krant. Er kwam tekstadvies bij, met workshops klare taal en Wablieft-boeken. Het idee voor de boeken pikten we op in Engeland met de Easy Readers waar ik met een collega op bezoek kon. En er was natuurlijk ook altijd nog de Wablieft-prijs. Door de uitreiking van die prijs leerden meer organisaties ons kennen en begonnen ze na te denken over hoe duidelijk hun teksten waren. Ze klopten aan bij ons, en vroegen om advies. Daarom verzamelden we met de redactie een aantal schrijftips. We noemden ze de ’20 tips voor klare taal’. Ik denk dat l’Essentiel ook nog zo’n document maakte. Onze tips werden op korte tijd heel populair. Steeds vaker moesten we ze opsturen naar organisaties.

We hoorden dat veel mensen die tips die we gaven in onze workshops achteraf naast hun toetsenbord legden. Ik herinner me ook dat sommigen ze inzetten voor een gesprek met hun directie. Die moesten ze vaak overtuigen om klare taal op te nemen in hun beleid. Daar stootten ze heel veel vaak op tegenkanting. Als de directie er niet voor openstaat, dan verandert er niets in een organisatie.

Maar mede door onze inzet, zijn het nu echt wel andere tijden geworden. Het belang van duidelijke communicatie is nu doorgedrongen tot veel meer mensen. Daar ben ik echt blij mee. De Vlaamse campagne Heerlijk Helder van Radio 1 in 2015 heeft veel dingen in gang gezet. Wij waren toen zowat de pioniers. De directe aanleiding voor de campagne ‘Heerlijk Helder’ was de IC Clear-conferentie van 2014 in Antwerpen. Die conferentie was vooral gericht op klare juridische taal. We konden die conferentie organiseren vanuit een ander Europees project ‘IC Clear’. Maar toen werkte ik niet meer bij Wablieft, wel in de Hogeschool Kempen (nu Thomas More, nvdr). We werkten samen met de internationale organisaties Clarity en de Plain English Foundation. Daar ben ik nog altijd trots op. Met de partners van dat project organiseerden we in de Europese Commissie zelf een hoorzitting over ‘clear communication’, samen met hun eigen Clear Writing Campaign. Die mensen vertelden ons achteraf dat het hun werk ten goede was gekomen, want ook zij ondervonden intern veel weerstand en moesten vechten om hun werk te kunnen blijven doen.

Dank je wel Karine voor je boeiende verhaal.